„Wycieczki-ucieczki„

               

(...)

Widziałam ptaki, kręciły kółka intuicji na niebie. Chodziłam po deszczu z weneckim parasolem w kolorze różu. Na ulicy stał wyrzeźbiony mężczyzna. Kilka metrów dalej czekała jego żona. Pięknie wyglądali. Spotykałam uśmiechnięte, nieznajome twarze. Odpowiadałam uśmiechem.

Były rozmowy ze słowami. I bez słów. Były łzy. Ataki  śmiechu z niewyspania. Zamyślenia. 

Istnieją wolności cenne i cenniejsze. Są chwile magiczne. Jest czas na zatrzymanie. 

Przez kilka dni byłam w podróży.

„Dziwna rzecz z tymi rzekami i drogami- rozmyślał Ryjek.

-Widzi się je, jak pędzą w nieznane, i nagle nabiera się strasznej ochoty, żeby samemu też znaleźć się gdzie indziej, żeby pobiec za nimi i zobaczyć, gdzie się kończą...”

              

                                                     Tove Jansson